Rejs do Wenecji, start z miejscowości: Pula lub Rovinj. Przyjemny rejs szybkim katamaranem po Adriatyku zabierze Cię z Istrii do Wenecji, jednego z najpiękniejszych i najbardziej romantycznych miast na świecie. Zobacz film z tego rejsu na youtube – kliknij tutaj. Mimo że przejechaliśmy do Wenecji poza sezonem, trafiliśmy na wielkie tłumy na każdym kroku. Z trudem przedzieraliśmy się wąskimi uliczkami pośród sznurów wędrujących w tę i z powrotem. Najgorzej jednak było na Piazza San Marco. Tłumy, przepychające się wycieczki, osoby mierzące w przechodniów selfiestickami… Niezależna wycieczka do Wenecji Tajemnicza i romantyczna Wenecja przyciąga ludzi od wielu stuleci. Wygląda na to, że sekret jej uroku nigdy nie zostanie ujawniony, ponieważ każdy podróżnik ma swoją Wenecję. Już w 1400 roku powołano pierwszy komitet organizacyjny Compagnie della Calza. Największy jego rozkwit przypada jednak na epokę renesansu. W XVIII wieku zabawy karnawałowe w Wenecji zaczynano już w październiku. Z tego powodu był najdłużej trwającym karnawałem na świecie. W 1701 roku na karnawał do Wenecji przyjechało 30 tys. gości! Plan wycieczki Walentynki w Wenecji ----- 1. dzień wyjazd zgodnie z rozkładem jazdy autokarów. Nocny przejazd przez Czechy i Austrię. 2. dzień Przyjazd do Tronchetto w godzinach przedpołudniowych, następnie rejs statkiem do Wenecji. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Wenecja, jedno z najbardziej fascynujących miast na świecie, niekwestionowana perła we włoskiej koronie piękna i dziedzictwa kulturowego. Ktokolwiek da jej szansę, by mogła pokazać w pełni swe wyjątkowe oblicze, ten wyjedzie oczarowany. Jak zorganizować podróż do Wenecji, by dać się uwieść jej magii? Co koniecznie trzeba zobaczyć, zrównano z atrakcji płatnych jak i bezpłatnych? Jakie są moje najpiękniejsze doświadczenia i w ogóle jak to się stało, że przed wiekami powstało miasto tak absolutnie unikatowe? Oto obszerny przewodnik po Wenecji pełen zarówno informacji praktycznych, jak i historii, inspiracji oraz linków do wszystkich wcześniejszych artykułów, poświęconych konkretnym atrakcjom. Zapraszam! Wenecja nie jest przereklamowana Gdy po raz pierwszy ujrzałam Wenecję w 2000 roku miałam szesnaście lat, podróżowałam z wycieczką szkolną w upalnej drugiej połowie lipca, a program przewidywał trzygodzinne zwiedzanie w środku dnia. Przyjechałam więc z jakiegoś miejsca noclegowego położonego daleko od miasta i wbiłam się na Plac św. Marka jakoś przed samym południem, w największy tłum i w najgorętszej porze dnia. Co w programie? Bazylika i Plac św. Marka oraz most Rialto plus krótki czas wolny bez żadnej wskazówki od pilota, co warto by w tym czasie zrobić. Taka Wenecja tak bardzo nie przypadła mi do gustu, że minęło osiemnaście lat, nim tam powróciłam. Najpierw przed powrotem powstrzymywało mnie przekonanie identyczne, jakie wywozi większość jednodniowych turystów – że Wenecja jest przereklamowana i w sumie nie wiadomo, o co tyle krzyku. Swój błąd zrozumiałam wcześniej, ale wówczas powstało marzenie, by powrót był taki, jaki być powinien. Nocleg w centrum, przynajmniej na kilka dni, jedzenie również w centrum. To kosztuje, ale zdecydowanie warto. Wróciłam i wyjechałam oczarowana. Niedawno znów wróciłam, na jeszcze dłużej, wyjechałam zakochana. Nie znam również nikogo, kto dałby Wenecji szansę spędzając w niej kilka dni, a później by powiedział, że jest przereklamowana. Nie jest, ale może sprawiać takie wrażenie, gdy wbijecie się w letnie południe na Plac św. Marka i będziecie przepychać się przez tłumy. Dlatego napisałam ten przewodnik i poradnik zarazem. Skorzystajcie z niego, a pokochacie Wenecję tak jak ja. Wenecja w jeden dzień? To kiepski pomysł Jak już wspomniałam wyżej mój pierwszy pobyt w Wenecji był niewypałem, ale nie tylko ze względu na środek lata i związane z tym tłumy oraz upały. Jeśli ktoś lubi wysokie temperatury, a do podróży przygotuje się dość dobrze, to z powodzeniem może spędzić wspaniale czas w Wenecji, nawet w szczycie sezonu. Jak dokładnie? Ten temat rozwinęłam w dalszej części przewodnika, dotyczącej organizacji podróży. Jednak podstawą jest zrozumienie, że jeden dzień w Wenecji – przyjazd rano i wyjazd wieczorem – nawet dobrze zaplanowany, będzie jedynie przedsmakiem, przystawką, która bez dania głównego nie pozwoli się nasycić. Dlaczego? Bowiem zabraknie czasu na nieśpieszne posiłki, na powolne przemierzanie przypadkowych ulic i mostów bez konkretnego celu, na odwiedzenie okolicznych wysp, a także na ujrzenie Wenecji w odsłonach, w których jest najpiękniejsza – wcześnie rano, późno wieczorem i w nocy. Zanim przyjadą i jak już wyjadą jednodniowi turyści, zanim rozłożą się stragany z tandetnymi pamiątkami, miasto prezentuje zupełnie inne oblicze. Pusta Piazzetta San Marco o wschodnie słońca, ostatni tydzień października Jak powstała Wenecja? Wenecja swój początek zawdzięcza Wizygotom, którzy łupili tereny dzisiejszego Veneto. Mieszkańcy uciekając od miecza wybrali na nowe siedlisko błotnistą lagunę położoną około 100 km na wschód od Werony, co w ówczesnych czasach stanowiło około czterech dni podróży. Wioski założone na mokradłach laguny liczącej 118 wysp i wysepek były na tyle niedostępne, że przetrwały przemarsz wojsk Alaryka – wizygodzkiego wodza, który w roku 410 podbił Rzym. W tym czasie stolicą podzielonego już imperium była oddalona o 100 km na południe od Laguny Weneckiej Rawenna. Krótko po owych krwawych zdarzeniach wioski połączyły się, najprawdopodobniej w dniu 25 marca 421 roku (Święto Zwiastowania) i zjednoczone ustanowiły Wenecję. Nie były to czasy łatwe dla ówczesnej ludności Veneto, gdyż już trzydzieści lat później na tych terenach zjawili się Hunowie z Attylą na czele, pustosząc i dobijając umierające już cesarstwo zachodniorzymskie. Wenecja na kartach historii Relikwie św. Marka Jak już wspomniałam wyżej, początki osadnictwa na lagunie i po powstaniu Wenecji nie były zbyt łatwe. Goci ośmieleni upadkiem cesarstwa co kilkadziesiąt lat plądrowali północne ziemie Półwyspu Apenińskiego, lecz tereny mokradeł i licznych wysp laguny pozostawały niedostępne dla wroga, przyczyniając się do szybkiego wzrostu znaczenia Wenecji w regionie. Mieszkańcy jako zuchwali handlarze balansowali latami na ostrzu miecza pomiędzy rodzącymi się zachodnimi imperiami Europy, a Konstantynopolem. Krytyki nie oszczędzali nawet papieżom. Handlarze wymieniający wszelkiego rodzaju dobra z mieszkańcami terenów arabskich na południowych krańcach basenu Morza Śródziemnego byli religijni i przebiegli. W 828 roku dowiedziawszy się od mnichów o planach przejścia na wiarę islamską Aleksandrii oraz zburzenia Sanktuarium św. Marka Ewangelisty – patrona miasta – i możliwym zbezczeszczeniu świętego ciała, postanowili je wykraść. Kradzieży dokonali kupcy Buono da Malamocco i Rustico da Torcello. Relikwie św. Marka mieli przetransportować na pokład swej łodzi, ukryte pod kapustą i wieprzowiną. Transport wzbudzał powszechną odrazę wśród przechodniów i lokalnych urzędników, którzy owych relikwii szukali. Kupcy dopłynęli do Wenecji, a doczesne szczątki św. Marka zostały złożone w jednym z pierwszych pałaców będących siedzibą dożów. Ostatecznie relikwie w 832 roku umieszczono w bazylice pod wezwaniem świętego. Scenę kradzieży ciała uwiecznił na płótnie malarz Jacopo Tintoretto. Obraz powstał w latach w 1562-1566 i można go obecnie zobaczyć w Galleria dell’Accademia. Wenecja i wyprawy krzyżowe Miasto prężnie rozwijało się przez kolejne dziesięciolecia. Wenecja jako morska potęga udowodniła swoją sprawność bojową biorąc udział w pierwszej wyprawie krzyżowej do Ziemi Świętej. Krucjatę przeciwko niewiernym zapoczątkował papież Urban II w 1095 roku. Wenecja przyłączając się do wyprawy obdarzyła krzyżowców licznymi okrętami. Wyprawa zakończyła się spektakularnym sukcesem, zdobywając Jerozolimę. Sto lat później podczas czwartej krucjaty ogłoszonej przez papieża Innocentego III wenecjanie wraz z krzyżowcami podbili Konstantynopol. Jako łup wzięli słynne cztery rumaki z brązu, odlane około II lub III w które najprawdopodobniej jako złocone wystawiane były na hipodromie w Konstantynopolu. Obecnie rumaki (Cavalli di San Marco) Triumfalnej Kwadrygi ze względów bezpieczeństwa oraz w celu ich ochrony zdobią wnętrze Bazyliki św. Marka. Serenissima, czyli najspokojniejsza Kontynuując podróż po dziejach Wenecji nie można pominąć okresu jej największej świetności, który rozpoczął się w XI wieku, kiedy to doża Pietro II Orsoleo zaczął konsolidować ziemie na Adriatyku. Okres ten trwał do połowy XV wieku, kiedy to najazd Imperium Osmańskiego oraz oblężenie i upadek Konstantynopola w 1453 roku zapoczątkowały powolny upadek Republiki Weneckiej. Upadek ostatecznie przypieczętowany został przez oblężenie prowadzone przez Napoleona Bonaparte, co w efekcie doprowadziło do poddania Republiki Weneckiej w dniu 12 maja 1797 roku. Ostatni doża Ludovico Manin oficjalnie oddał władzę w mieście w ręce ludu, ale faktycznie przeszła ona w ręce Napoleona. W krótce po upadku doży siły francuskie z generałem Bonaparte na czele podzieliły północne terytoria Półwyspu Apenińskiego, z których część z Wenecją i jej terytoriami przypadła Arcyksięstwu Austriackiemu na mocy traktatu z Campo Formio, dekretując w ten sposób ostateczny koniec Republiki Weneckiej. Jednakże w czasach świetności Wenecja była prężnym imperium handlowym z ziemiami rozciągającymi się na wschodnich brzegach Adriatyku. W czasach tych doża nosił tytuł księcia Istrii i Dalmacji, a mieszkańcy Republiki żyli w spokoju i dobrobycie, gdy okalającymi weneckie imperium terenami wstrząsały wojny i klęski. To właśnie wtedy Republikę zaczęto nazywać Serenissima Repubblica di Venezia – Najspokojniejsza Republika Wenecji, w skrócie La Dominante lub La Serenissima. Miasto na wodzie, czyli jak budowano Wenecję? Źródło grafiki: Nie trzeba być wielkim budowniczym by zorientować się, że wznoszenie czegokolwiek z kamienia lub cegły na mokradłach to słaby pomysł. Prędzej czy później i tak wszystko pochłonie błoto. Wiedzieli to również wenecjanie i ściągnęli do pomocy wielkich ówczesnych architektów. Tereny podmokłych wysp laguny zostały poprzecinane setkami kanałów melioracyjnych, odprowadzających nadmiar wody z gruntu. Nie wiadomo, komu przyszło wbić pierwszy pień ściętego świerku, bądź modrzewia w wenecką ziemię. Kto go później obciążył i po co? Trudno powiedzieć. Wiadomym jest, że to co zaobserwowano w zamierzchłej przeszłości sprawiło, iż późniejsze budownictwo rozkwitło. To właśnie pogrążone w gruncie i wodach laguny drewniane pale przenoszą obciążenie pospolitych budynków i zjawiskowych pałaców na gliniaste, nośne, polodowcowe podłoże laguny zwane caranto. Mówi się, że miasto na wodzie istnieje dzięki pogrążeniu 10 milionów drewnianych pali w wody i ziemie laguny. Obciążenie pali drewnianych kamiennymi blokami i cegłami nie jest bezpośrednie. Bloki te umieszczono najpierw na deskach, które rozkładają obciążenie na sąsiednie pale, dzięki czemu budynki osiadają równomiernie i nie pękają. Najstarsze z drewnianych fundamentów mają po kilkaset lat i są w świetnej formie, lecz część z nich powoli ulega niszczeniu. Niestety na ten proces wpływa w znacznym stopniu wahanie poziomu lustra wody w lagunie. Nie ma nic gorszego dla drewna, niż wilgoć i tlen z powietrza. To one powodują rozwój mikroorganizmów i butwienie drewna. Zjawisko to zapewne doświadczył każdy, kto próbował postawić drewniane ogrodzenie. Z czasem słupki gniją, a butwienie przebiega najszybciej na granicy gruntu i powietrza, gdzie jest i wilgoć i tlen. Dlatego też jeśli pnie pogrążone są na stałe w wodzie nie mają styku z tlenem, to są mniej podatne na agresję bakterii i grzybów. Poniżej zamieściłam dwie animacje obrazujące to, co znajduje się pod kanałami i chodnikami Wenecji. View post on View post on Źródło powyższych animacji: Dlaczego Wenecja tonie? Powolne zapadanie się Wenecji jest procesem złożonym. Nie można powiedzieć po prostu „ot zmiana klimatu”. Oczywiście działalność człowieka i związany z tym proces topnienia lodowców ma swój znaczny udział, ale nie jest jedyną przyczyną powolnego, acz stopniowego i niestety nieuchronnego zatapiania miasta na wodzie. Ma to związek z kilkoma procesami fizycznymi działającymi równocześnie. Pierwszym jest oczywiście wspomniana wyżej zmiana klimatu i podwyższanie średniej temperatury planety, co wpływa na roztapianie czapy lodowej na biegunach, podnosząc nieuchronnie poziom morza. Podnoszenie się poziomu Adriatyku w miesiącach od jesieni do wiosny spowodowane jest też nasileniem aktywności scirocco, pchającym gorące masy powietrza znad Afryki przez Adriatyk ku północnym wybrzeżom, gdzie mieszają się z masami powietrza zimnego. Powoduje to podniesienie się poziomu morza i utrudnianie tym samym odpływu wód z laguny (Lagunę Wenecką z morzem łączą trzy niewielkie przesmyki). Ostatnimi czasy zjawisko aqua alta nasila się. Niechlubnym rekordzistą tego wieku jest rok 2019, kiedy to wysoka woda osiągnęła 187 cm powyżej poziomu morza, co było najwyższym stanem od 1966 roku. Wtedy to odnotowano rekordowe w historii 194 cm spiętrzenia wody w lagunie. Dla niektórych turystów przebywających w Wenecji jesienią, zimą czy wczesną wiosną aqua alta niestety bywa jedną z atrakcji, co mnie osobiście przeraża. Przygotowania do zalania są bacznie obserwowane i fotografowane. Ustawiane pomostów, wynoszenie rzeczy ze sklepów mieszczących się na parterach budynków – wszystko jest utrwalane po to, by móc o tym opowiedzieć i pochwalić się zdjęciami. Osobiście byłam świadkiem, jak podekscytowana grupa gapiów okrążyła właz studzienki kanalizacji deszczowej na Placu św. Marka tylko po to, by obserwować jak wylewa się z niej woda. Projekt MOSE, czyli próba ratowania Wenecji Miasto jak i cała laguna toną również dlatego, że eony lat temu w okresie kredy mikropłyta adriatycka oderwała się od płyty afrykańskiej i zaczęła wciskać się pod płytę euroazjatycką na wysokości Alp, tworząc długi na 1000 km szew periadiatyczny. Ta lokalna subdukcja powoduje, że miasto na wodzie zapada się o 1 mm rocznie. Równocześnie Wenecja wybudowana została na słabonośnym podłożu z pomocą milionów drewnianych pali. Proces pompowania wody z gruntów laguny – zarzucony w 1970 – nie pomógł i spowodował zaburzenia w warstwach wodonośnych gliniastego podłoża oraz jego powolną kompresję pod ciężarem budynków, prowadząc do osiadania całego miasta, a nie tylko pojedynczych budynków. Badania prowadzone w lagunie donoszą, że podłoże na którym wzniesiono fundamenty miasta osiadło o około 20 cm w przeciągu ostatniego wieku. Tak więc widzicie już, że nawet gdyby proces podnoszenia się poziomu mórz został natychmiast zatrzymany, to i tak nie uratowałoby to Wenecji. W roku 1984 włodarze miasta chcąc uchronić Wenecję przed naporem wód Adriatyku zleciły naukowcom zaprojektowanie stalowej zapory przeciwpowodziowej, która będąc niewidoczna przy dobrej pogodzie podniesie się w czasie sztormu i uchroni przed powodzią. MOSE (z włoskiego Mojżesz) – bo o niej mowa – to wielomiliardowy projekt Modulo Sperimentale Elettromeccanico lub po polsku Elektromechaniczny Moduł Eksperymentalny, składający się z 78 barier. Bariera docelowo zamontowana jest w trzech przesmykach łączących lagunę z otwartym morzem. Pierwsze testy zapory odbyły się w 2014 roku. Niestety, uruchomienie projektu borykającego się z opóźnieniami i korupcją przesunęły premierę systemu o lata. Operacyjne uruchomienie MOSE w warunkach sztormowych nastąpiło dopiero 3 października 2020 roku! Wtedy to bariera z sukcesem powstrzymała przypływ, który dochodził do 153 cm powyżej normalnego poziomu Adriatyku. Relacjonująca to wydarzenie stacja CNN utrwaliła słowa przechodnia, który powiedział, że wydarzenie jest „historyczne jak pierwszy krok Armstronga na Księżycu”. Zainteresowanych szczegółami odsyłam do artykułu CNN Travel. Wenecja przed pandemią i dziś Wróćmy jednak do tematu zwiedzania i organizacji podróży. Obecnie do Wenecji przyjeżdża znacznie mniej turystów, niż jeszcze w 2019 roku. Jest to oczywiście spowodowane przez pandemię i z jednej strony spore utrudnienia w podróżowaniu dla osób spoza Europy, a z drugiej przez wciąż utrzymujący się strach niektórych, którzy czekają na lepsze czasy. Wydawać by się mogło, że Serenissima cierpi z tego powodu. Rzeczywiście przychody z turystyki spadły, a jednym z chyba najbardziej znamiennych symboli kryzysu byli gondolierzy zachęcający turystów do rejsów za cenę niższą niż ustalona maksymalna stawka. Ustalono ją rzecz jasna po to, aby nie wołano za rejs – i tak nietani, bo kosztujący 80 euro za pół godziny w dzień i 100 euro po zmroku – jeszcze więcej. Kryzys sprawił, że w 2020 roku można było popłynąć gondolą nawet za 50 euro. Jednak problemy miasta zaczęły się nieco wcześniej, a dokładnie w listopadzie 2019 roku, gdy Wenecja została zalana wspomnianą wcześniej, bardzo wysoką acqua alta, nienotowaną w takim wymiarze od pięciu dekad. Wysoka woda osiągnęła w krytycznym momencie aż 187 cm i wyrządziła ogromne zniszczenia. Wielu tak zwanych podróżników cieszyło się wtedy oraz ponownie po totalnym zamknięciu miasta podczas pierwszego lockdownu komentując w grupach na Facebooku, że dobrze się stało, bo chciwi wenecjanie dostali nauczkę i teraz na pewno spokornieją. Z tych komentarzy dowiadywałam się, że z pewnością luksusowe hotele będą żebrać o turystów, obniżą ceny drastycznie i w ogóle dobrze, że Wenecja dostała nauczkę. Czy aby na pewno? Wprost przeciwnie. Odkładany od kilku lat projekt wprowadzania opłat za wstęp oraz wcześniejszej rezerwacji dla jednodniowych turystów rusza w tym roku. Więcej w dalszej części przewodnika. Dzielnice Wenecji Mogłoby się wydawać, że Wenecja jest wielkim miastem, ale to nieprawda. Oczywiście nie jest to też mała mieścina, jednak powierzchnia ścisłego centrum pozwala na to, by odkrywać miasto na piechotę. Zanim przystąpicie do sporządzania planu zwiedzania, warto rozeznać się w podziale na części i rozkładzie atrakcji. Wenecja składa się z sześciu dzielnic (sestieri), trzech po lewej i trzech po prawej stronie Canal Grande. Każda dzielnica ma trochę odrębny charakter, choć na pierwszy rzut oka trudno te różnice dostrzec. Granice dzielnic wyznaczone się wzdłuż kanałów. Sestiere San Marco Najpopularniejsza dzielnica Wenecji, w której znajdują się słynny plac, bazylika oraz dzwonnica. Właśnie tutaj biło serce Serenissmy, tutaj swoje siedziby miały najważniejsze instytucje. Dzielnica zawsze pełniła funkcję reprezentacyjną. Zwróćcie uwagę, że San Marco jedyny plac w mieście mający w nazwie słowo piazza (plac), wszystkie inne to campi (pola). Oprócz bazyliki jest tutaj kilka bardzo efektownych kościołów, wspaniałych pałaców, teatry, w tym słynna opera La Fenice, a także ogólnodostępne Ogrody Królewskie. Niestety wielu jednodniowych turystów w tej dzielnicy zaczyna i kończy swoją przygodę z Wenecją, co jest ogromnym błędem. Sestiere Cannaregio Campo Santa Maria Nova w dzielnicy Cannaregio Cannaregio położona w północnej części miasta jest bodaj najgęściej zaludnioną przez tubylców dzielnicą Wenecji, gdzie nie dociera masowa turystyka, nie licząc szlaku od dworca kolejowego do mostu Rialto, zwanego Strada Nuova. Poza tym traktem oraz nie licząc południowych krańców graniczących z San Marco tuż przy moście Rialto, Cannaregio jest biedniejszą dzielnicą, gdzie ceny – zarówno noclegów, jak i mieszkań – są najbardziej przystępne. Tutaj też najłatwiej zaobserwować normalne życie mieszkańców, w tym suszące się pranie, widok nie do pomyślenia w pobliżu Placu św. Marka. Jedną z największych atrakcji Cannaregio jest weneckie getto, położone na wyspie. W dzielnicy Cannaregio urodził się w połowie XIII wieku słynny podróżnik Marco Polo. Sestiere Castello Zachodnie krańce dzielnicy sąsiadujące z San Marco są często odwiedzane przez turystów krążących w pobliżu najsłynniejszego placu Wenecji i Riva degli Schiavoni, ale już na krańce wschodnie docierają tylko koneserzy uciekający przed tłumem. Największa z dzielnic Wenecji swoją nazwę wzięła od wczesno średniowiecznego zamku, który przed wiekami wznosił się tam, gdzie dziś Bazylika San Pietro di Castello – na małej wyspie San Pietro di Castello. Znajdująca się obok stocznia Arsenale jest miejscem, w którym budowano potężną flotę wenecką, królującą przed wiekami na Adriatyku. Ulice dzielnicy Castello są bardzo klimatyczne i spokojne, pełne kameralnych zaułków. Sestiere Dorsoduro Skłamałabym twierdząc, że Dorsoduro jest moją ulubioną dzielnicą Wenecji, ponieważ żadnej nie mogę tak nazwać, przynajmniej na razie. Jednak wśród pretendentek do tegoż miana Dorsoduro z pewnością znalazłaby się wśród faworytek. Turyści zaglądają tutaj głównie do Bazyliki Santa Maria della Salute, często przeprawiając się przez Canal Grande przy użyciu gondola traghetto, czyli lądując tuż obok słynnego kościoła. Część dociera bezpłatnie przez Most Akademii, ale niewielu decyduje się przemierzyć całą dzielnicę pieszo. Może dlatego jest tutaj tak spokojnie, tak absolutnie cudownie? Zakochałam się w Dorsoduro całkiem niedawno, podczas ostatniej, najdłuższej z dotychczasowych podróży do Wenecji. Wybrałam nocleg właśnie tutaj, wychodziłam często jeszcze przed wschodem słońca, wracałam niekiedy w ciągu dnia, wychodziłam znów wieczorami: na zachody słońca, do gwarnych bacari czy na zwykły spacer. Punta della Dogana o poranku to cudne miejsce, skąpane w promieniach wschodzącego słońca, a poranna kawa i ciacho w kawiarni nad kanałem Giudecca pozostanie w mojej pamięci na długo. Sestiere Santa Croce Santa Croce jest skromną, ale bardzo urokliwą dzielnicą. Pełno tu zaułków, wąskich ulic i prostych budynków, pośród których można godzinami spacerować bez konkretnego celu. Bardziej okazałe pałace wznoszą się tradycyjnie nad brzegami Canal Grande. Pomiędzy labiryntem ulic, a Piazzale Roma – głównym węzłem komunikacyjnym zabytkowej części miasta – znajdują się dość sporych rozmiarów – jak na Wenecję – ogrody zwane Giardini Papadopoli. Sestiere San Polo San Polo znajdująca się w górnym zakolu Canal Grande jest główną dzielnicą handlową Wenecji. To tutaj mieści się liczący tysiąc lat historii bazar Mercato di Rialoto. Nazwa Rialto pochodzi od Riva Alto (wysoki brzeg), jak nazywano małe wysepki laguny, znajdujące się na tym obszarze. Dzielnica pełna jest tawern, sklepów oraz słynnych barów bacari. Nigdzie nie ma ich aż tylu, co właśnie w San Polo. Wschodnie krańce dzielnicy – tuż obok mostu Rialto – są pełne sklepów z pamiątkami i rzemiosłem, tłumnie odwiedzanych przez turystów. Co zobaczyć w Wenecji? Największe atrakcje w ścisłym centrum Plac św. Marka (Piazza San Marco) Pusty Plac św. Marka krótko po wschodnie słońca, końcówka października Jedyny plac Wenecji, przynajmniej biorąc pod uwagę słowo piazza w nazwie. Plac św. Marka to serce Wenecji i absolutnie najpopularniejszy cel wszystkich wycieczek, w tym tych kilkugodzinnych. Na wschodnich krańcach znajdują się dwa najważniejsze i najbardziej monumentalne zabytki miasta: Bazylika św. Marka oraz Pałac Dożów. Plac zamknięty jest z czterech stron, jedynie przesmyk otwiera go najpierw na Piazzetta San Marco, a później na lagunę z wysepką San Giorgio Maggiore w tle. Pozostałe trzy strony okalają znamienite pałace z podcieniami: Stara i Nowa Prokuracja oraz łącząca je Ala Napoleonica, skrzydło wybudowane na zlecenie Napoleona. Pod podcieniami ulokowały się eleganckie sklepy i kawiarnie oferujące stoliki ustawione na placu. To właśnie tutaj znajduje się najstarsza i jedna z najbardziej eleganckich weneckich kawiarni. Polecam Wam bardzo Caffe Florian (klik do osobnego artykułu), mimo wysokich cen, bo nie o pieniądze tutaj chodzi, a o wyjątkowy klimat i obcowanie z ponad trzystuletnią historią. Na placu nie brakuje również ekskluzywnych butików. Najpiękniejszą odsłonę Piazza San Marco oferuje poranek, a dokładnie wschód słońca w pogodny dzień. Niesamowite doświadczenie. Bazylika św. Marka Fragment frontowej elewacji Bazyliki św. Marka Budowa „Chiesa d’Oro” – „Złotego Kościoła”, jak później mawiali o bazylice odwiedzający ją mieszczanie i pielgrzymi, chcący być blisko relikwii św. Marka Ewangelisty, została rozpoczęta w roku 1063 przez dożę Domenico Contarini i była kontynuowana przez kolejne 30 lat. Konsekracja nastąpiła w 1094 roku. Bazylika ta zastąpiła poprzednią budowlę sakralną dedykowaną św. Markowi, powstałą w 832 roku, która niestety uległa spaleniu podczas niepokojów społecznych i buntu z roku 976, a później odbudowana w 978 roku. Bazylikę o bardzo bogatych zdobieniach na fasadzie frontowej wielokrotnie przebudowywano, a prace ostatecznie zakończono w 1617 roku. Wchodząc do środka możemy podziwiać ociekające złotem wnętrze, w tym gotycki Złoty Ołtarz (Pala d’Oro) z X wieku, o wymiarach około 212 x 334 cm, z Chrystusem Pantokratorem niemalże w centrum, zdobiony perłami i kamieniami szlachetnymi. Mnie zachwyciła opisana wcześniej Kwadryga, czyli cztery wierzchowce z pozłacanego brązu, które pierwotnie wystawiono przy wyjściu na loggię, zdobiąc tym samym i tak już niemiłosiernie epatującą przepychem fasadę kościoła. Obecnie rumaki Kwadrygi z Konstantynopola zdobią wnętrze bazyliki. Są po prostu przepiękne! Zwiedzając kościół koniecznie wejdźcie na loggię, bo widok – zarówno na Piazza San Marco jak i na Piazzetta San Marco – jest tego wart. Szczegóły w poście o punktach widokowych w Wenecji. Dzwonnica św. Marka (Campanile di San Marco) Wolnostojąca dzwonnica licząca sobie 98,6 m wysokości jest jedną z największych atrakcji Wenecji i zarazem jednym z symboli miasta. Jako najwyższy punkt w gęstym labiryncie zabudowań Serenissimy oferuje ona także fantastyczne widoki z góry. Na taras widokowy dzwonnicy można wjechać odpłatnie, szczegóły znajdziecie w przewodniku po najpiękniejszych punktach widokowych Wenecji. Pierwsza wersja campanilli powstała już w XII wieku, wtedy jako latarnia morska, później była więzieniem i miejscem tortur. Nowego charakteru nabrała w XVI wieku, kiedy to po trzęsieniu ziemi niezbędny był remont. Później zdarzały się uszkodzenia w wyniku uderzeń pioruna. W 1902 roku dzwonnica będąca w kiepskim stanie technicznym zawaliła się niszcząc Loggettę oraz zasypując bok Biblioteki Marciana, ale bez zbędnej zwłoki przystąpiono do odbudowy. Dzisiejsza campanilla jest wierną kopią poprzedniej z tą różnicą, że wznosząc ją sto lat temu zastosowano nowoczesne jak na tamte czasy rozwiązania. Pięć dzwonów znajdujących się na górze w czasach Republiki pełniło odmienne funkcje, każdy bił w innym celu. Katastrofę wieży przetrwał tylko jeden dzwon, pozostałe cztery zostały odtworzone, a ufundował je papież Pius X. Pałac Dożów (Palazzo Ducale) Pałac Dożów widziany z Dzwonnicy św. Marka Pałac jest chyba najbardziej majestatycznym budynkiem świeckim Wenecji, rzucającym się w oczy po zejściu z pokładu vaporetto na przystanku San Zaccaria. Arcydzieło weneckiego gotyku robi piorunujące wrażenie nawet na osobach, które obojętnie przechodzą obok znanych pałaców i wież. Jest po prostu budynkiem pięknym i majestatycznym, będącym po dziś dzień ambasadorem czasów świetności Republiki Weneckiej. Palazzo Ducale nie zawsze wyglądał tak jak obecnie. Pierwotny pałac – palatinum ducis – został wzniesiony w 814 roku, jako silnie ufortyfikowany zamek z zapewne czterema wieżami. Wiadomo to, gdyż w kronikach znaleziono zapisy o przybyciu w 998 roku i ulokowaniu cesarza Ottona III odwiedzającego Dożę Pietro II Orsoleo w komnatach wieży. Na marginesie był to ten sam Otton III, który dwa lata później w marcu 1000 roku odwiedził księcia Bolesława Chrobrego w Gnieźnie. Pałac Dożów wielokrotnie przebudowywano po licznych pożarach, a swoją dzisiejszą formę przybrał w XV w. Niestety pożary trawiły pałac również w kolejnym stuleciu. Fragment elewacji Pałacu Dożów Most Westchnień (Ponde dei Sospiri) Ponte dei Sospiri, czyli Most Westchnień wzniesiony został nad kanałem Rio di Palazzo jako kamienny, barokowy łącznik pomiędzy Pałacem Dożów, a Nowym Więzieniem. Nie zawsze tak się nazywał. Był wyłącznie łącznikiem prowadzącym skazańców na salę rozpraw i do cel więziennych, z których to przeważnie nie wychodzili za życia. Legenda głosi, że więźniowie przechodząc łącznikiem wzdychali na widok laguny z wyspą San Giorgio Maggiore wiedząc, że widzą ją po raz ostatni. Nazwę rozpropagował znacznie później Lord Byron przebywający w Wenecji. Dziś widok Mostu Westchnień, zarówno z Ponte della Paglia, jak i Ponte della Canonica, stanowi romantyczny przystanek dla par kochanków zauroczonych pięknem fasady, niezrażonych tym, że w Ponte dei Sospiri nie o miłosne westchnienia chodziło. Canal Grande Pałace położone wzdłuż Canal Grande w pobliżu mostu Rialto Nazwany już ponad pięć stuleci temu „najpiękniejszą ulicą Europy” Canal Grande – główna arteria komunikacyjna Wenecji – przecina miasto ogromnym zygzakiem liczącym 4 km długości i mającym pomiędzy 30 m a 70 m szerokości. Największa odległość pomiędzy brzegami jest na końcowym odcinku w okolicach Bazyliki Salute. To właśnie wzdłuż Canal Grande można podziwiać największą ilość najpiękniejszych pałaców. W części z nich mieszczą się dziś bardzo luksusowe hotele, w niektórych są galerie sztuki, a jeszcze inne należą np. do uniwersytetu. Na stałe kanał spinają cztery mosty: Ponte dell’Accademia, Ponte di Rialto, Ponte degli Scalzi oraz najnowsza kładka pomiędzy Piazzale Roma, a dworcem kolejowym Santa Lucia – Ponte della Costituzione. Okazjonalnie montowany jest też tymczasowy most pontonowy pomiędzy nabrzeżami San Maco, a Dorsoduro. Ponadto w poprzek można przeprawić się w kilku miejscach dzięki gondola traghetto, czyli mini promowi mającemu postać zbliżoną do gondoli, w której pasażerowie stoją zamiast siedzieć. Najlepszym sposobem na podziwianie kanału jest rejs vaporetto, ale koniecznie siedząc na przedzie lub na tyle statku, tam gdzie są siedzenia na świeżym powietrzu. Najwolniej – bo najczęściej się zatrzymuje – kanał pokonuje linia nr 1. Z parkingu Tronchetto do San Marco rejs trwa około 40 minut. Canal Grande od strony dzielnicy Dorsoduro na końcowym odcinku, tuż przed bazyliką Santa Maria della Salute. Pośrodku widoczny Palazzo Salviati Pałac Ca’ d’Oro Jeden z najpiękniejszych pałaców spośród położonych nad Canal Grande, w dzielnicy Cannaregio, pierwszy z przykładów weneckiego gotyku. Ca’ d’Oro (Złoty Dom) o niesymetrycznej, białej fasadzie jest obecnie siedzibą muzeum Galleria Giorgio Franchetti. Więcej informacji oraz bilety. Pałac Ca’ Rezzonico Jeden z najwspanialszych pałaców w Wenecji, wzniesiony w stylu barokowym o bardzo bogatych wnętrzach, należy do nielicznych tego typu obiektów, które można zwiedzać wewnątrz. Urządzono w nim muzeum XVIII-wiecznej Wenecji, pełne obrazów, mebli i przedmiotów zebranych spośród wielu innych pałaców weneckich. Szczegółowe informacje i bilety. Pałac Ca’ Foscari Ten piękny pałac nad Canal Grande wzniesiono na początku XV wieku dla doży Francesca Foscariego. Elewacja w stylu gotyku weneckiego ma dekoracje z marmuru istryjskiego, tego samego, którego użyto przy budowie Pałacu Dożów. Dziś pałac należy do Uniwersytetu Weneckiego. Most Rialto Rialto jest najpiękniejszym i najbardziej okazałym spośród mostów przerzuconych nad Canal Grande, a także jednym z najbardziej zatłoczonych miejsc w Wenecji, nawet poza szczytem sezonu. Trudno się temu dziwić, bowiem roztacza się stąd jeden z najładniejszych widoków na miasto, a ponadto na samym moście znajduje się całkiem sporo sklepów z pamiątkami oraz butików. Początkowo przeprawę w tym miejscu kilkukrotnie wznoszono z drewna, jednak szybko niszczały, aż w 1444 roku konstrukcja zawaliła się, gdy na górze gapie obserwowali uroczystości weselne jednego z arystokratów. Później powstała jeszcze jedna kiepska konstrukcja, aż w w XVI wieku zdecydowano o budowie mostu z kamienia. Konkurs na projekt wygrał Antonio da Ponte, który w 1591 roku ukończył budowę dając miastu pierwszą trwałą przeprawę przez Canal Grande. Targ Rialto Tysiącletni bazar rozkłada się tuż za mostem Rialto, w dzielnicy San Polo. W jakie dni i w których godzinach można zrobić tam zakupy i co konkretnie jest oferowane? Odpowiedzi na wszystkie te pytania oraz dużo zdjęć znajdziecie w poście o Mercato di Rialto. Wenecja widziana z Mostu Akademii (Ponte dell’Accademia) Końcowy odcinek Canal Grande widziany z Ponte dell’Accaemia Most Akademii – pierwszy most na Canal Grande licząc od strony południowej – o drewnianej konstrukcji jest miejscem, z którego roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków na miasto, z Bazyliką Santa Maria della Salute w tle. Można stąd podziwiać piękne wschody słońca, ładnie jest po zmroku, a także w środku dnia. To obowiązkowy punkt każdej wycieczki po Wenecji, dlatego koniecznie wpiszcie most na listę miejsc do zobaczenia. Galerie Akademii (Gallerie dell’Accademia) Trzy dawne budynki sakralne (Scuola della Carita, kościół oraz klasztor) znajdujące się w dzielnicy Dorsoduro dziś mieszczą największą na świcie kolekcję sztuki weneckiej. W obecnych zabudowaniach zbiory Accademii di Belle Arti – będącej zalążkiem kolekcji – umieścił Napoleon na początku XIX wieku, powiększając je z czasem o dzieła sztuki z likwidowanych klasztorów i kościołów. Prawdziwa gratka dla miłośników malarstwa i epoki renesansu. Informacja szczegółowa i bilety. Księgarnia Acqua Alta Hasło marketingowe mówi, że jest to najpiękniejsza księgarnia na świecie. Mam poważne wątpliwości w owej kwestii, jednak na pewno nie można odmówić jej właścicielowi oryginalnego pomysłu i bogatego asortymentu. Koniecznie przeczytajcie więcej w poście „Libreria Acqua Alta – słynna księgarnia w Wenecji. Schody z książek, łodzie i koty„. Weneckie Ghetto Ta niewielka wyspa w dzielnicy Cannaregio była miejscem, gdzie na początku XVI wieku Rada Dziesięciu (sprawująca rządy w Wenecji wraz z Wielką Radą) nakazała osiedlić się wszystkim Żydom. Wyspa zabudowana dookoła, połączona była z miastem jedynie bramami i mostami, pilnowanymi przez chrześcijan. W dzień mieszkańcy mogli opuszczać wyspę, nosząc specjalne oznaczenia. Weneckie getto było pierwszym na świecie i z czasem nazwa ta przyjęła się jako określenie żydowskich dzielnic, także w innych krajach. Dziś getto uważane jest za jedno z ciekawszych miejsc w dzielnicy Cannaregio Bazylika Santa Maria della Salute Bazylika Santa Maria della Salute oraz Punta della Dogana widziane z drugiej strony Canal Grande Ogromna barokowa bazylika górująca nad początkowym odcinkiem Canal Grande należy do najbardziej zachwycających budynków i zarazem do najwspanialszych zabytków Wenecji. Nic dziwnego, bowiem wzniesiono ją jako podziękowanie za uratowanie miasta od zarazy, która zakończyła się w 1630 roku. Wtedy też rozpoczęto budowę kościoła, a ukończono prawie pięć dekad później. Bazylikę Salute (z włoskiego zdrowie) wzniesiono na planie ośmiokąta i przykryto jedną ogromną kopułą oraz jedną mniejszą, przekrywającą prezbiterium. Corocznie 21 listopada odbywa się wielkie święto, podczas którego mieszkańcy Wenecji udają się do bazyliki. Z tej okazji na początku Canal Grande montowany jest most pontonowy. Kościół Santa Maria Gloriosa dei Frari Ogromny, gotycki kościół Frari o surowych, acz pięknych wnętrzach, z przylegającym doń dawnym klasztorem z dwoma krużgankami i drugą najwyższą po San Marco dzwonnicą Wenecji jest jednym z najcenniejszych zabytków sakralnych w mieście. Wewnątrz można zobaczyć malowidła Tycjana i Giovanniego Belliniego, a także rzeźbę Donatella. Kościół Santa Maria del Giglio Przepiękna barokowa fasada tego kościoła po prostu zachwyca. Chyba nie ma piękniejszej świątyni w Wenecji, zaraz po Bazylice św. Marka i kościele Santa Maria della Salute. Nawet jeśli nie przepadacie za zwiedzaniem kościołów, to przejdźcie chociaż obok. Szczególnie, że świątynia ta znajduje się na trasie pomiędzy Placem św. Marka, a Mostem Akademii. Kościół San Zaccaria Zbudowany w połączeniu stylów gotyckiego i barkowego kościół San Zaccaria o niemal białej elewacji jest wewnątrz bogato zdobiony freskami i obrazami, w tym jednym z arcydzieł sztuki weneckiej, malowidłem „Madonna z Dzieciątkiem i świętymi” autorstwa Giovanniego Belliniego. Świątynię tą przed wiekami w święta wielkanocne odwiedzał doża, mający w ten sposób okazywać wdzięczność mniszkom benedyktynkom z pobliskiego klasztoru. Do zgromadzenia tego wstępowały przede wszystkim dziewczęta z dostojnych rodów weneckich, którym rodzice nie mogli lub nie chcieli zapewnić odpowiedniego posagu. W owym klasztorze miały panować dość swobodne obyczaje. Palazzo Contarini del Bovolo Arystokratyczna rodzina Contarini była niegdyś jednym z najpotężniejszych rodów w Wenecji. Dziś z nazwiskiem tym spotkacie się w wielu miejscach, nosi je jedno z nabrzeży w dzielnicy San Polo, a także kilka pałaców. Do najbardziej znanych należy bez wątpienia Palazzo Contarini del Bovolo, a to za sprawą absolutnie wyjątkowej, spiralnej klatki schodowej. Z tarasu na górze roztacza się piękny widok na miasto. Więcej informacji znajdziecie w poście „Scala Contarini del Bovolo – najpiękniejsze schody Wenecji i punkt widokowy„. Taras domu towarowego Fondaco dei Tedeschi Jeden z najpiękniejszych widoków na Wenecję, rozpościerający się z tarasu na dachu domu towarowego, dostępny jest bezpłatnie, ale wymagający wcześniejszej rezerwacji miejsca. Szczegóły znajdziecie w przewodniku po punktach widokowych w Wenecji. Kolekcja Peggy Guggenheim Palazzo Venier dei Leoni miał być czterokondygnacyjnym budynkiem, którego budowa rozpoczęła się nad brzegiem Canal Grande w XVIII wieku. Nigdy jednak nie został wzniesiony powyżej parteru, stąd nazywany bywa również Pałacem Niedokończonym (Palazzo Nonfinito). Mankament ten nie zniechęcił amerykańskiej milionerki, kolekcjonerki i mecenaski sztuki Peggy Guggenheim, by ów budynek kupić, a następnie przenieść do niego swoją cenną kolekcję sztuki, składającą się z ponad dwustu rzeźb i obrazów, reprezentujących większość kierunków sztuki nowoczesnej. Strona internetowa i zakup biletów. Campo Santi Giovanni e Paolo Na tym pięknym „polu” na pograniczu dzielnic Castello i Cannaregio znajdują się dwie monumentalne budowle: Scuola Grande di San Marco o przepięknej fasadzie wykończonej różnobarwnymi marmurami oraz Bazylika Santi Giovanni e Paolo. Ta druga rywalizuje z kościołem Santa Maria Gloriosa dei Frari w kategorii najpiękniejszej świątyni stylu gotyckiego w Wenecji. We wnętrzach można zobaczyć rzeźbione nagrobki dożów. Ogrody Królewskie (Giardini Reali) Ten przepiękny zakątek pełen zieleni i kwiatów cieszących oko swymi kolorami od wczesnej wiosny do późnej jesieni, znajduje się zaledwie kilka kroków od Placu św. Marka i jest ogólnodostępny, bezpłatnie. Więcej informacji znajdziecie w poście „Ogrody Królewskie w Wenecji„. Wyspy Laguny Weneckiej, które warto zobaczyć Burano Najbardziej kolorowa wyspa Italii jest idealnym miejscem na półdniową wycieczkę z Wenecji. Wszystko na jej temat znajdziecie w przewodniku po Burano. Murano Królestwo weneckiego szkła znajduje się właśnie tutaj, gdzie przed wiekami z obawy o pożar przeniesiono huty. Więcej znajdziecie w poście o Murano. Giudecca Ach jak tutaj jest cudnie! Nie jest tak pięknie jak wzdłuż Canal Grande, ani tak kolorowo jak na Burano. Jest zwyczajnie i właśnie ta zwyczajność, brak komercji oraz widoki na Wenecję sprawiły, że wyspa chwyciła mnie za serducho. Więcej w poście o Giudecca. San Giorgio Maggiore Mała wysepka oferująca kościół i dzwonnicę ze wspaniałym widokiem na całe miasto oraz spory fragment Laguny Weneckiej. Szczegóły w przewodniku po najpiękniejszych punktach widokowych Wenecji. Torcello Małe jest piękne, a jeśli dodatkowo jest spokojne i niezatłoczone, to każdy koneser z pewnością będzie chciał tutaj zajrzeć. Bizantyjska katedra na Torcello jest najstarszą budowlą wenecką, pochodzącą z VII wieku. Ze szczytu dzwonnicy roztacza się widok na lagunę. Na Torcello dopłyniecie tym samym tramwajem wodnym, co na Burano. Lido di Venezia Kiedyś był to jeden z najbardziej ekskluzywnych letnich kurortów Europy. Dziś wyspa jest sypialnią zamożnych wenecjan, posiadających tutaj duże wille otoczone ogrodami. Jednak tym, co przyciąga odwiedzających są długie, rozległe plaże piaszczyste. Więcej w poście o Lido di Venezia. Pellestrina Długa wyspa oferująca plaże i możliwość podpatrzenia normalnego życia mieszkańców, w dużej mierze rybaków. Tutaj nie dotarła komercja, nie dopływają również tłumy. Wenecja: mapa największych atrakcji Poniżej przygotowałam dla Was mapę miejsc omówionych w dwóch wcześniejszych punktach, na której zaznaczyłam i nazwałam każdą z opisanych wyżej atrakcji oraz najciekawsze wyspy Laguny Weneckiej. Mapę możecie dowolnie powiększać i przesuwać, a po kliknięciu w punkt pojawi się nazwa miejsca. Kiedy jechać do Wenecji? Wenecja wiosną Wczesna wiosna w Wenecji jest spokojna i bywa naprawdę piękna. W marcu rozkwitają pierwsze kwiaty, drzewa się zielenią, a niebo bywa niebieskie, ale często jest też mleczne, niewyraźne. Dnia 25 kwietnia przypada Festa di San Marco (Dzień św. Marka), podczas którego odbywa się wyścig gondoli. Pierwszy zwiększony napływ turystów ma miejsce w okresie wielkanocnym, który często – jeśli przypada w kwietniu – jest uznawany za początek sezonu. Majówka to już czas, w którym turystyka wchodzi na wysokie obroty. Ceny noclegów wiosną są umiarkowane, podobnie jak temperatury powietrza. To idealna pora roku na podróż dla tych wszystkich, którzy nie lubią wysokich temperatur, tłumów oraz wywindowanych cen. Wenecja latem Latem Wenecja przeżywa oblężenie turystami. Ulice wokół najpopularniejszych zabytków są pełne, przez Plac św. Marka nierzadko trudno jest się przecisnąć, przynajmniej w środku dnia, a do atrakcji ustawiają się tłumy. Ceny noclegów szybują bardzo wysoko, a najwyższe są tradycyjnie w sierpniu. W trzecią niedzielę lipca Wenecja hucznie obchodzi Festa del Redentore, czyli zwycięstwa nad zarazą, która zakończyła się w 1576 roku. Imprezie towarzyszy pokaz fajerwerków. Upały bywają nieznośne, ale też najłatwiej w tym czasie trafić na słoneczne dni. Na początku września odbywa się słynny Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji, gdy na wyspę Lido ściągają gwiazdy światowego kina. Z kolei w pierwszą niedzielę września odbywają się regaty – Regata Storica di Venezia, które inauguruje historyczne widowisko na Canal Grande. Wenecja jesienią Jesień to wspaniała pora roku na zwiedzanie Wenecji. Temperatury są przyjemne mniej więcej do końca października, choć poranki i wieczory pod koniec tego miesiąca bywają bardzo zimne. Można trafić zarówno na tydzień słonecznej pogody, jak i na pochmurne dni. Od listopada ilość turystów drastycznie spada i można mieć Wenecję niemal wyłącznie dla siebie, dzieląc się nią tylko z mieszkańcami. To niestety również początek sezonu na acqua alta, czyli wysoką wodę, a także słynne, weneckie mgły. W 2019 roku największa powódź od kilkudziesięciu lat miała miejsca właśnie w listopadzie. Ceny noclegów są w tym okresie bardzo atrakcyjne. W październiku można jeszcze posiedzieć przy stoliku na zewnątrz, choć najczęściej w kurtce. W listopadzie to już rzadkość. W drugiej połowie października odbywa się Maraton Wenecki, z okazji którego montowany jest most pontonowy na końcu Canal Grande, łączący dzielnice San Marco i Dorsoduro. Dnia 21 listopada obchodzone jest z kolei najhuczniejsze jesienne święto, a mianowicie Santa Maria della Salute. Upamiętania ono pokonanie zarazy, tym razem w roku 1630. Uroczystości skupiają się na kościele Santa Maria della Salute, do którego w tym czasie dotarcie tłumom wiernych ułatwia ponownie zamontowany most pontonowy. Więcej na temat tej pory roku znajdziecie w poście „Wenecja jesienią„. Wenecja zimą Zima jest specyficznym czasem w Wenecji. Na co dzień przybywa wtedy niewielu turystów, ale wyjątkiem są okres Świąt Bożego Narodzenia, czas imprez związanych z Sylwestrem i Nowym Rokiem, a także słynny karnawał. Wtedy ceny noclegów szybują w górę, a ulice zapełniają się przybyszami. Pogoda zimą jest loterią, jak wszędzie. Można trafić na opady deszczu, ale można też trafić na bardzo gęstą mgłę. Mgły te są bardzo charakterystyczne dla Wenecji i spowijają ją do tego stopnia, że widoczność sięga niekiedy tylko kilku metrów. Równie dobrze można trafić zimą na piękne słońce i widoczność na tyle dobrą, że na horyzoncie pojawiają się Dolomity. Zima w Wenecji to niestety również okres, gdy częściej występuje acqua alta, czyli wysoka woda. Jak zorganizować podróż do Wenecji? Pomiędzy trzema dzielnicami. Na prawo jest San Marco, na lewo Cannaregio, a na wprost za tą pomarańczową kamienicą zaczyna się Castello. Przede wszystkim należy odpowiedzieć sobie na pytanie, jakie są nasze oczekiwania. Jedni kochają dokładne zwiedzanie każdego zabytku i kontemplację dzieł sztuki. Inni preferują długie spacery, cieszenie się atmosferą ulicy, przesiadywanie w knajpkach i smakowanie lokalnej kuchni. Jeszcze inni podróżują z dziećmi i muszą wypośrodkować oczekiwania własne i maluchów, które potrzebują się gdzieś wyszumieć i obowiązkowo popluskać we wodzie. Jedni preferują – tak jak ja – podróże poza szczytem sezonu, inni nie wyobrażają sobie wakacji, jeśli z nieba nie leje się żar, a popularne atrakcje nie są oblegane przez tłumy. W takim przypadku najlepiej ułożyć plan dnia w taki sposób, aby miejsca popularne odwiedzać rano i wieczorem, a w środku dnia udać się do dzielnic mniej obleganych, np. do Cannaregio lub popłynąć na którąś z wysp. Burano i Murano są bardziej popularne, ale już Torcello czy Giudecca niezbyt. Na ucieczkę od tłumów i gorącego powietrza w środku dnia idealne są też klimatyzowane muzea i galerie, dlatego warto rozważyć wizytę właśnie w okolicach południa. Sprawdźcie tylko uprzednio godziny otwarcia, bo niektóre miejsca są zamykane w porze obiadowej. Gdybyście chcieli odpocząć latem na plaży, to jedną z możliwości jest Lido di Venezia, gdzie oprócz darmowych plaż jest sporo zorganizowanych kąpielisk z parasolami i leżakami. W sierpniu – miesiącu urlopowym Włochów – trudno o miejsce, a ceny szybują bardzo wysoko. Jeśli Waszym zamiarem jest przyjazd do Wenecji na kilka dni i intensywne zwiedzanie, to najtaniej i najwygodniej przylecieć samolotem. Obecnie mamy całkiem sporo połączeń z Polski, co wraz z dojazdem z obu weneckich lotnisk opisałam w osobnym poście. Planując zwiedzanie Wenecji warto pomyśleć o tym, by sensownie podzielić miasto na poszczególne dni pobytu. Jeśli zdecydujecie się np. na kupno trzydniowego biletu na vaporetto, a będziecie w Wenecji pięć dni, to w dni obowiązywania biletu rozsądnie będzie zaplanować wypady na wyspy lub w dalsze części miasta, by maksymalnie wykorzystać dość kosztowny bilet. To tyle z informacji ogólnych, ale porad organizacyjnych mam dla Was znacznie więcej. Wenecja: w jakiej lokalizacji wybrać nocleg? Pobyt na kilka dni Przyjeżdżając do Wenecji na kilka dni z nastawieniem na intensywne zwiedzanie jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest nocleg w centrum, w jednej z sześciu dzielnic. Zapomnijcie proszę o często polecanym Mestre. Może i jest tam taniej, ale trzeba dojeżdżać, a to też kosztuje, natomiast klimatu nie ma ani trochę. To nieprawda, że za nocleg w Wenecji trzeba zapłacić majątek. Oprócz luksusowych hoteli są też również setki małych pensjonatów i apartamentów, które – jeśli odpuścicie sobie okres od czerwca do września – można zarezerwować za naprawdę świetną cenę. Sprawdzone miejscówki w obu tych wydaniach – wysokiej klasy hotel z pięknym widokiem i skromne, niedrogie pokoje – oraz znacznie więcej argumentów za nocowaniem w centrum znajdziecie w poście „Gdzie spać w Wenecji” Dłuższe pobyty blisko plaży Inną chętnie wybieraną formą zwiedzania Wenecji są dłuższe wakacje w bliskiej okolicy, nastawione na wypoczynek nad morzem z elementami zwiedzania. Zwolennicy takiej formy relaksu rezerwują noclegi blisko którejś z rozległych plaż Adriatyku, zazwyczaj przyjeżdżają na wczasy własnymi samochodami z większym bagażem i mając jedną bazę średnio co drugi dzień przeznaczają na odkrywanie okolicznych atrakcji. Włosi – a jakże – już dawno temu zrozumieli, że jest to preferowana przez wielu forma spędzania wakacji, dlatego bazę noclegową w tej części wybrzeża stworzyli naprawdę ogromną. Obok hoteli i apartamentów jest dostępna bardzo bogata oferta campingów przy plażach północnego Adriatyku, którą w szczególności polecam rodzinom z dziećmi. Campingi posiadają rozległe baseny, zjeżdżalnie, place zabaw oraz bardzo rozbudowaną infrastrukturę, która zapewnia dzieciom ogrom rozrywki. Lokalizacją najlepszą do połączenia wakacji na campingu ze zwiedzaniem Wenecji jest Punta Sabbioni, ostatni fragment półwyspu oddzielającego wody północnej części Laguny Weneckiej od otwartego Adriatyku. Ogromną zaletą tego miejsca jest możliwość dopłynięcia do centrum Wenecji w nieco ponad pół godziny statkiem będącym częścią transportu miejskiego. Do przystani w Punta Sabbioni można dojechać samochodem i zaparkować go na jednym z rozległych parkingów, dzięki czemu ta forma sprawdzi się także dla nocujących dalej, np. w Cavallino, Lido di Jesolo, Caorle czy Bibione. Wybierając na przykład pięciogwiazdkowy Camping Marina di Venezia zlokalizowany na krańcu półwyspu i zarazem nad brzegiem morza przy ogromnej piaszczystej plaży możecie nie tylko zwiedzać okolicę i sami wypoczywać aktywnie. Dla dzieci oferowane są zabawy w klubie czy na licznych basenach i zjeżdżalniach, w tym na wodnym placu zabaw. Dostępne są domki z tarasami w kilku wariantach, mogące zakwaterować nawet sześć dorosłych osób. Z kolei położony kawałek dalej przy samej plaży trzygwiazdkowy Camping Ca’Savio oferuje – oprócz licznych atrakcji dla najmłodszych – zakwaterowanie w piniowym lesie. Eurocamp, który jest partnerem tego postu, ma dla Was bardzo atrakcyjną promocję na wakacje letnie 2022 na swoich campingach, nie tylko w pobliżu Wenecji, ale w całych Włoszech. Promocja „zostań dłużej i zapłać mniej oznacza”, że rezerwując dziesięć dni zapłacicie za siedem, rezerwując czternaście dni zapłacicie za dziesięć, a rezerwując pobyt na trzy tygodnie zapłacicie za dwa. Szczegóły tej oferty znajdziecie na stronie Eurocamp. Wenecja: Gdzie zjeść smacznie i niedrogo? Nieprawdą jest, że w Wenecji wszystko kosztuje majątek. Oczywiście za obiad czy kolację w dobrej restauracji z pięknym widokiem trzeba zapłacić sporo, ale to nie oznacza, że nigdzie nie można zjeść smacznie, swojsko, w otoczeniu miejscowych, a przy tym w bardzo rozsądnym budżecie. W osobnym przewodniku kulinarnym opisałam szczegółowo, czym są słynne weneckie bary bacari, a także serwowane w nich cicchetti oraz ombra. Ponadto oprócz adresów dobrych, sprawdzonych bacari znajdziecie tam namiary na innego rodzaju lokale, w tym lodziarnie, kawiarnie, cukiernie czy tanią pizzę sprzedawaną na kawałki. Klik do Gdzie zjeść w Wenecji? Co zjeść w Wenecji?. A zanim wyjedziecie, to polecam słodki, lokalny specjał, który umili Wam planowanie podróży. Oto przepis na zaletti, weneckie ciasteczka z rodzynkami maczanymi w grappie. Wenecja komunikacją publiczną Pociągi i autobusy dojeżdżają w jedno miejsce i kończą swój bieg, bo dalej nie ma szyn i nie ma dróg, są już tylko kanały. Tym miejscem jest Piazzale Roma, zaznaczony na poniższej mapie. Dworzec kolejowy znajduje się tuż obok, po drugiej stronie Canal Grande, a błyskawiczne przejście zapewnia nowoczesna kładka dla pieszych – Ponte della Costituzione. Dalej jest już tylko jeden środek komunikacji publicznej, a mianowicie tramwaj wodny. Wszystko na temat korzystania z tramwajów, a także przystanków, rozkładów i biletów znajdziecie w poście o vaporetto. Wenecja samochodem – gdzie zaparkować? Choć do centrum Wenecji nie można wjeżdżać autem, to możliwości zaparkowania wbrew pozorom jest klika, w tym wspomniane wyżej parkingi w Punta Sabbioni. Każda opcja ma swoje wady i zalety, co szczegółowo omówiłam w poście „Parkingi w Wenecji i w okolicy. Gdzie zaparkować auto jadąc do Wenecji?„. Wenecja a bagaż: zrezygnujcie z walizki na kółkach Kolejną uciążliwością w Wenecji może się okazać walizka, szczególnie taka duża. Pamiętam, jak kilka lat temu czekałam na tramwaj wodny, a obok grupa Japończyków siłowała się ze swoimi ogromnymi walizami, w dodatku każdy z nich ubrany był w śnieżnobiałe spodnie. Walizka dopóki można ją ciągnąć jest wygodna, ale gdy trzeba podnieść i przenieść to robi się problem. A w Wenecji podnieść i wnieść, a później znieść ze schodów trzeba bardzo często. Pół biedy, jeśli zarezerwujecie nocleg blisko przystanku vaporetto, ale jeśli zakwaterowanie wymaga dojścia spory kawałek, to odradzam. Plecak z pewnością będzie wygodniejszy. Po Wenecji chodzi się wolno Planując zwiedzanie Wenecji weźcie poprawkę na to, że o ile nie znacie miasta jak własnej kieszeni, to będziecie poruszać się wolniej, niż w innych miejscowościach. Z czego to wynika? Otóż ten klejnot we włoskiej koronie piękna położony jest na ponad stu wyspach rozdzielonych niemal dwoma setkami kanałów, nad którymi przerzucono ponad czterysta mostów. Nie każda uliczka kończy się mostem, wiele zaułków jest ślepych, czasem traficie nad brzeg kanału i będziecie musieli poszukać przejścia kawałek dalej. Ponadto wejście i zejście z mostu wiąże się z pokonaniem schodów w dół i w górę, a biorąc pod uwagę, ile tych mostów będzie po drodze, to czas się wydłuża. Szczególnie dotyczy to osób poruszających się z wózkami dziecięcymi. W miejscach bardzo popularnych mosty są wręcz wąskimi gardłami, gdzie tworzą się zatory. Ludzie nie tylko przechodzą dalej, ale często też przystają i fotografują. Poza tym w Wenecji naprawdę nie warto się spieszyć. Nie ma nic przyjemniejszego, niż powolne spacery i rozkoszowanie się każdym elementem. Czy Wenecja śmierdzi? Jest to jeden z najczęściej powtarzanych mitów na temat miasta. W Wenecji nie śmierdzi ściekami. W Wenecji przede wszystkim pachnie morzem, czasem to również zapach ryb, a czasem zdarza się, że z kanału zapachnie mniej przyjemnie, jednak to nadal nie jest smród. Ścieki nie są zrzucane do wody, jak to się utarło w przekonaniu niektórych, natomiast – jak to często bywa nad wodą – unosi się czasem charakterystyczny zapach. Ja osobiście poczułam go kilka razy płynąc przez Canal Grande, nigdzie więcej. Jeśli ktoś jest szczególnie wyczulony na nawet delikatną, nieprzyjemną woń, to lepiej żeby unikał Wenecji w okresie wysokich temperatur, kiedy to zapach kanałów może być bardziej odczuwalny. Opłaty za jednodniowy wstęp do Wenecji Wenecja z biletem wstępu – na czym będą polegały nowe zasady? Według nowych zasad odwiedzający Wenecję będą musieli z wyprzedzeniem zarezerwować miejsce na wybrany przez siebie termin, a część z nich będzie musiała wnieść opłatę za wstęp. W ramach tej opłaty turystom będą przysługiwały zniżki w muzeach. Opłaty mają ruszyć w czerwcu, początkowo na okres próbny sześciu miesięcy, natomiast od stycznia 2023 r. miałyby zostać wprowadzone na stałe. Aktualizacja Wenecja zdecydowała o przesunięciu wprowadzenia opłat na styczeń 2023 r. Skąd pomysł na opłaty za jednodniowy wstęp do Wenecji? Przede wszystkim chodzi o ograniczenie ilości turystów w Wenecji, których liczba przed pandemią sięgała 30 mln rocznie. Pomysł powstał kilka lat temu, rząd włoski wyraził zgodę w 2018 roku, ale temat zawieszono, gdy pandemia radykalnie ograniczyła ilość odwiedzających. Do pomysłu powrócono, a po Wielkanocy 2022 sprawa stała się wręcz pilna, gdy tylko w świąteczne dni odnotowano ponad 125 tyś. odwiedzających. Stanowi to ponad dwukrotność liczby mieszkańców Wenecji, których jest nieco powyżej 50 tyś. Wenecja chce ograniczyć ilość jednodniowych turystów, którzy często nie wydają żadnych pieniędzy w mieście lub ograniczają się tylko do zakupu biletu na tramwaj wodny, nie wykupują wstępów do muzeów, a jedzenie i napoje przywożą ze sobą. Przed pandemią szacowano, że – w zależności od pory roku – jednodniowi turyści stanowili pomiędzy 70% a 90% odwiedzających Wenecję. Wenecja w jeden dzień: kto będzie musiał zapłacić i ile? Koszt wstępu do Wenecji będzie się wahał pomiędzy 3 a 10 euro od osoby, a uzależniony będzie od terminu, dnia tygodnia i zainteresowania. Najdrożej będzie latem i prawdopodobnie w weekendy. Opłatę będzie musiał wnieść każdy, kto przyjedzie do Wenecji bez wykupionego noclegu. Turyści nocujący w mieście będą zwolnieni z tej opłaty, gdyż ponoszą już koszt podatku miejskiego doliczanego do ceny noclegu. Płacić nie będą także mieszkańcy regionu Veneto, choć będą oni musieli zarejestrować chęć przyjazdu i zmieścić się w puli na dany dzień. Z opłaty mają być zwolnione dzieci, prawdopodobnie do szóstego roku życia. Co mają zmienić opłaty za jednodniowy wstęp do Wenecji? Przede wszystkim mają one odciążyć miasto, ułatwić życie mieszkańcom, a także samym turystom, którzy w szczycie sezonu zamiast cieszyć się urokiem Wenecji, głównie przedzierają się przez tłumy. Ma to być również sposób na wymuszenie na jednodniowych turystach dołożenia się choć w niewielkim stopniu do kosztów utrzymania miasta, które z uwagi na częste powodzie są bardzo wysokie. Teraz jednego dnia w Wenecji będzie mogło przebywać nie więcej, niż 40-50 tyś. przyjezdnych. Gdy będą znane wszystkie szczegóły, to znajdziecie je w tym akapicie. Wenecja: tego nie wolno robić Zakaz piknikowania w pobliżu najważniejszych zabytków Wprowadzony kilka lat temu przepis zabrania siadania np. na schodach i konsumowania jedzenia oraz napojów. Posiłki wolno spożywać albo przy stolikach lokali gastronomicznych, albo idąc. Zakaz ten – identyczny jak choćby na słynnych Schodach Hiszpańskich w Rzymie – ma z jednej strony chronić zabytki przed nadmiernymi zabrudzeniami, a z drugiej zniechęcić turystów do przywożenia jedzenia spoza miasta. Zakaz ciągnięcia walizek Przepis ten wprowadzono już ładnych kilka lat temu, dlatego, że tysiące walizek przemieszczających się każdego dnia po ulicach generowało dodatkowy hałas. Z moich obserwacji wynika, że ów przepis jest martwy, jednak – jak napisałam wcześniej – ja i tak rekomenduję Wam plecak, bo z nim łatwiej się przemieszczać. Zakaz jazdy na rowerze W Wenecji nie wolno jeździć ani rowerem, ani hulajnogą, nie licząc zabawek małych dzieci. Zresztą trafiając co kawałek na most ze schodami byłoby to zwyczajnie mało komfortowe. Zakaz kąpieli w kanałach To aż dziwne, że taki zakaz musi obowiązywać, ale niestety nie każdy turysta rozumie. Pomijając już, że wody kanałów nie zachęcają swoim wyglądem do kąpieli, to pamiętajcie proszę, że to są drogi, po których poruszają się pojazdy. Zakaz lotów dronem Jak w każdym dużym mieście, w parku narodowym czy nad obiektem UNESCO, tak i w Wenecji nie wolno latać dronem bez specjalnego pozwolenia. Nie radzę lekceważyć tego przepisu, bo mandaty się sypią, a dodatkowo w razie spowodowania szkód można mieć naprawdę poważne problemy. Zakaz dokarmiania ptactwa W Wenecji sporym problemem są duże populacje mew i gołębi, dlatego miasto wprowadziło zakaz dokarmiania tych ptaków. Wenecja gondolą Krąży opinia, jakoby rejsy gondolą były przereklamowane i niewarte swojej ceny. Czy tak jest w rzeczywistości? To zależy w dużej mierze od gondoliera i jakości świadczonych przez niego usług. Na co zwracać uwagę wybierając rejs, namiary na sprawdzonego gondoliera oraz jedynego gondoliera Polaka znajdziecie w poście „Gondola w Wenecji – czy warto„. Wenecja świętuje: słynny karnawał w Wenecji Drugi po Rio de Janerio najsłynniejszy karnawał na świecie liczy sobie tysiąc lat historii z dwustuletnią przerwą, kiedy to weneckiej tradycji zakazał Napoleon. Impreza powróciła na stałe w 1979 roku i trwa jedenaście dni, co roku przypadające w nieco innym terminie. Początek karnawału wyznacza zawsze sobota poprzedzająca tłusty czwartek, natomiast kończy wtorek zapustowy, czyli ostatki. W tym czasie do Wenecji ściągają tłumy, odbywają się liczne imprezy, a po ulicach paradują barwni przebierańcy w strojach z epoki. Wydarzeniem inaugurującym karnawał w Wenecji jest Lot Anioła odbywający się na Placu św. Marka. Szczegółowe informacje i harmonogram znajdziecie na oficjalnej stronie imprezy. W 2023 roku karnawał w Wenecji odbędzie się w dniach od 4 do 21 lutego. Wenecja: uważajcie na mewy! Na koniec chciałabym zwrócić uwagę wszystkich wybierających się do Wenecji na problem, jaki stanowią w tym mieście mewy. Wspominałam już wcześniej, że obowiązuje zakaz dokarmiania ptactwa, ale mewa jest cwana i jeśli nie dostanie, to weźmie sama. Szczegółowo ten problem omówiłam w poście „Na co uważać w Wenecji?„. Moje TOP10 najwspanialszych doświadczeń w Wenecji Wschód słońca na Piazzetta San Marco; Czas spędzony w Caffe Florian; Spacery ulicami dzielnic San Polo i Santa Croce; Wycieczka po barach bacari; Rejs gondolą; Poranek na Burano; Rejs po Canal Grande; Nocleg w dzielnicy Dorsoduro i puste ulice o poranku; Jesienny spacer po pustej plaży na Lido di Venezia; Obiad z widokiem na Wenecję na wyspie Giudecca. Partnerem przewodnika po Wenecji jest Eurocamp. Teraz Twoja kolej! Dołącz do społeczności Italia by Natalia: Zaobserwuj blogowy profil na Instagramie; Dołącz do obserwujących fanpage'e bloga na Facebooku; Dołącz do blogowej grupy na Facebooku; Obserwuj mnie na Twitterze; Subskrybuj kanał na YouTube; Jestem również na Tik Toku; Moje książki znajdziesz w blogowym sklepie internetowym. Będzie mi również bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz pod postem. Możesz też zapisać się na newsletter w oknie poniżej. Wenecja to jedno z najbardziej popularnych turystycznie miast w Europie, odwiedzane rocznie przez ponad 30 milionów turystów. Wygląda na to, że również planujesz wyjazd do Wenecji. Aby ułatwić Ci proces planowania, stworzyłem dla Ciebie listę 5 propozycji ciekawych miejsc noclegowych w Wenecji. Wszystkie opisane propozycje są stosunkowo tanie, w dobrym standardzie i położone blisko najważniejszych atrakcji miasta. Mam nadzieję, że dzięki poniższemu spisowi łatwiej zdecydujesz o tym, gdzie spać w ciekawych miejsc noclegowych w WenecjiNa poniższej mapie zaznaczone są obiekty, w których możesz zatrzymać się przy okazji wycieczki do Wenecji. Dzięki nim bez problemu dotrzesz do większości najważniejszych atrakcji w Wenecji. Jednak aby jeszcze bardziej ułatwić Ci podjęcie ostatecznej decyzji, gdzie zatrzymać się na noc w Wenecji, przygotowałem dla Ciebie moją listę ciekawych propozycji noclegowych, która pomoże rozwiać wątpliwości i odpowiedzieć na pytanie: gdzie spać w Wenecji?1. Alberghiera VeneziaHotel Alberghiera Venezia to jedna z tańszych opcji noclegu w Wenecji. Znajduje się w dzielnicy Cannaregio, 9 minut na pieszo od dworca kolejowego Santa Lucia i równie blisko do dzielnicy żydowskiej - weneckiego getta oraz tramwaju wodnego The dysponuje klimatyzowanymi pokojami i apartamentami z drewnianymi belkami stropowymi i podłogami. Każdy pokój posiada prywatną łazienkę z prysznicem i suszarką do włosów. Apartamenty wyposażone są w aneks kuchenny z kuchenką mikrofalową. Do dyspozycji gości są ręczniki, żelazko, deska do pochwałę zasługuje gospodarz obiektu - wyjątkowo gościnny i pomocny człowiek, który swoim nastawieniem poprawia humor każdego gościa!Zdjęcia obiektu Alberghiera Venezia (źródło: Oceano Mare B&BOceano Mare B&B to obiekt położony na uboczu, a jednak tylko kilka minut spacerem od ważnych atrakcji Wenecji takich jak Pałac Ca'd'Oro, Muzeum Historii Morskiej, Plac św. Marka czy Most hotelu dostępne są klimatyzowane pokoje z prywatną łazienką z bidetem, suszarką do włosów i prysznicem oraz wspólna kuchnia ze stołem i pełnym wyposażeniem. Codziennie rano serwowane są tu śniadania w formie w tym miejscu umila gospodarz - przemiły człowiek pełen chęci do pomocy i dbający o każdego gościa w sposób godny pochwały!Zdjęcia obiektu Oceano Mare B&B (źródło: Guesthouse Alloggi Agli ArtistiGuesthouse Alloggi Agli Artisti zlokalizowany jest w odległości kilku kroków od dworca kolejowego Santa Lucia, kilometr od słynnej bazyliki Santa Maria Gloriosa dei pokoje dysponują dostępem do telewizji, internetu, prywatną lub wspólną łazienką z prysznicem, suszarką do włosów i zestawem kosmetyków oraz okolicy znajdują się liczne bary, restauracje i kawiarnie z lokalnymi, włoskimi specjałami, ale na miejscu również istnieje możliwość wykupienia obiektu Guesthouse Alloggi Agli Artisti (źródło: San Polo StarHotel San Polo Star znajduje się blisko Pałacu Ca'd'Oro, dworca kolejowego, Bazyliki św. Marka, Mostu Rialto, Pałacu Dożów, Teatru La Fenice czy Bazyliki Santa Maria Gloriosa dei obiekcie dostępne są pokoje klimatyzowane wyposażone w szafę, biurko, sejf, telewizor, prywatną łazienkę z bidetem, zestaw do parzenia kawy i herbaty i bardzo wygodne znajduje się bardzo blisko głównej stacji tramwajowej, autobusowej i tramwajów wodnych, co ułatwi Ci z pewnością dostanie się w inne części obiektu San Polo Star (źródło: Casa AccademiaCasa Accademia to obiekt w standardzie hostelu, do którego przynależy taras, ogródek i wspólny salon. Znajduje się w świetnej lokalizacji, blisko Gallerie dell' Accademia, Placu św. Marka czy Pałacu pokój posiada w wyposażeniu szafę, biurko, czajnik elektryczny i łazienkę w prysznicem. Co ważne, jest tam również klimatyzacja i ogólnodostępne miejscu serwowane są śniadania, jednak w najbliższej okolicy znajdują się także liczne kawiarnie i obiektu Casa Accademia (źródło: nadzieję, że moja lista noclegowych propozycji ułatwiła Ci wybór miejsca, w którym zamieszkasz podczas urlopu w Wenecji. Życzę Ci dobrze spędzonego czasu i udanego pobytu we Włoszech! Do Włoch Polacy mogą wjechać za okazaniem ważnego paszportu lub dowodu osobistego. We Włoszech dla Polaków wizy nie są wymagane. Jakkolwiek by tego nie ująć - Wenecja jest po prostu wyjątkowa. Zacznijmy od tego, że jest to miasto pieszych, skrojone na ludzką miarę - samochodów w zasadzie tu nie ma, zaś miejsce brzydkich miejskich ulic zajmują czarodziejskie wąziutkie przejścia. To niezwykłe miasto nad Adriatykiem-stolica regionu Wenecja Euganejska, w całości zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego architektura zdaje się pochodzić w całości gdzieś spomiędzy XII a XVI wieku - tajemnicze mury i powabne balkony iskrzą się od błysków wody, migającej gdzieniegdzie w szczelinach i oknach. Ciemne zaułki wychodzą niespodziewanie na ostre światło dnia, zalewające wypełnione kościołami place, lub też po cudownych mostkach przeskakują przez niezliczone miejskie kanały. Atmosfera jest tu magiczna i jakoś niewytłumaczalnie świąteczna i zbudowane zostało na 117 maleńkich wysepkach i połączone jest z leżącym na stałym lądzie, obsługującym je miastem - dzielnicą Mestre za pomocą biegnącej po grobli drogi i kolei. W samej Wenecji nie ma autobusów ? transport odbywa się jedynie drogą wodną lub pieszo. Wokół miasta wije się Grand Canal, wypływając wprost na niezapomniany widok Piazza San Marco z kampanilą (samodzielną dzwonnicą), Pałacem Dożów, bazyliką Św. Marka i eleganckim, pełnym gołębi placem. Most Westchnień łączy pałac z ponurym starym więzieniem, a kołyszące się na falach gondole przemykają pod piętrzącymi się w górze, zapierającymi dech w piersiach kościołami Santa Maria della Salute, San Giorgio Maggiore, i del Redentore. [foto2]Miasto zyskało popularność na skalę światową nie tylko dzięki wspaniałym, niepowtarzalnym zabytkom i atmosferze ?miasta na wodzie?, ale również ze względu na niezwykle barwnie i hucznie obchodzony tu okres karnawału. W czasie ?karnawału weneckiego? ulice miasta zapełniają się rozbawionymi ludźmi w przeróżnych przebraniach, którego istotną częścią są kolorowe maski. To właśnie w Wenecji odbywa się również ważny festiwal filmowy i biennale sztuki pół godziny zajmuje przejście od stacji kolejowej do San Marco - o ile oczywiście nie skręcimy w bok, w którąś z wielu uliczek odchodzących od głównego traktu - Lista di Spagna, i jeśli nie damy się zwieść pojawiającym się co krok drogowskazom, wskazującym najrozmaitsze, najbardziej nawet nonsensowne kierunki. Żeby docenić fantastyczne pałace wznoszące się nad Grand Canal, przełknij swoje beznadziejne "ale ja przecież nie jestem turystą" i wsiądź do Accademia zaprowadzi do spokojniejszej części Wenecji i do Galleria dell'Accademia z jej kolekcją weneckich mistrzów. Znajdująca się w pobliżu Galeria Peggy Guggenheim uzupełni twój spacer przez historię i sztukę o prezentowane w niej wspaniałe prace z początków XX stulecia. Wenecję otaczają nie mniej od niej samej czarowne wysepki: Lido (na zawsze już związane z Tomaszem Mannem i Śmiercią w Wenecji), Murano (skąd pochodzi szkło weneckie), Burano (słynące z koronek) i przedziwnie, jakby pętlą czasu oplecione Torcello, ze swą bizantyjską ZOBACZYĆBazylika św. Marka[foto5] San Marco - zbudowana została przy placu św. Marka w celu pochowania relikwi św. Marka, zaraz po tym, jak w XIX w. kupcy weneccy wykradli jego szczątki z Aleksandrii i przywieźli do Wenecji. Święty Marek jest patronem miasta, z jego osobą też wiąże się wiele ciekawych, weneckich legend. Symbolem patrona jest skrzydlaty lew pojawiający się nie tylko na miejskich budowlach i zabytkach, ale wszędzie tam, gdzie przez wieki panowali Wenecjanie, np. Na terenach dzisiejszej Chorwacji. Fundatorem kościoła był doża Angelo Partycipazio, niestety niedługo po wybudowaniu bazyliki, większa jej część uległa zniszczeniu w wyniku pożaru, który zniszczył również Pałac Dożów. W XI wieku przeprowadzono prace restauracyjne. San Marco jest przykładem budownictwa w stylu bizantyjskim - została zaprojektowana na planie greckiego krzyża i charakteryzuje się kopułami rozmieszczonymi nad nawami, przypominające kopuły islamskich meczetów. Od strony Placu św. Marka kościół zdobi szeroka fasada z pięcioma portalami z umieszczonymi na nich mozaikami. [foto6]Wnętrze jest podzielone rzędami marmurowych kolumn o złoconych korynckich głowicach, a na ścianach, posadzkach i sklepieniach umieszczono bogate mozaiki prezentujące styl bizantyjski. Cała światynia stanowi niezwykłe połączenie wielu prądów w sztuce i architekturze ? to, co typowe dla Konstantynopola przeplata się harmonijnie z elementami romańskimi i wczesnochrześcijańskimi. Pałac DożówTo gotycka siedziba władców i rządu Wenecji, początkowo spełniająca funkcje obronne. Budowla powstała na miejscu bizantyjskiego zamku w 814 r. i od tego czasu wiele razy przebudowywano ją, dodając nowe elementy w różnych stylach. Dzisiaj Pałac Dożów to trzykondygnacyjny budynek z renesansowym dziedzińcem i arkadowymi, pięknymi loggiami. W środkowej części budowli, pomiędzy oknami umieszczono płaskorzeźby nawiązujące do wystroju architektonicznego Porta della Carta. Skrzydło budowli ciągnące się wzdłuż kanału Pałacowego łączy Most Westchnień z budynkiem nowego więzienia. Most WestchnieńTen najbardziej znany wenecki most z 1614 roku łączy pomieszczenia I piętra Pałacu Dożów z budynkiem nowego więzienia ? budowli z przełomu XVI i XVII wieku. Obudowana konstrukcja jest malowniczo ?przerzucona? nad kanałem Pałacowym. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielone od siebie korytarze. Ciekawostka ? właśnie ten most niegdyś prowadzono skazańców z sali do Maria della Salute [foto4]Pracę nad kościołem ukończono w 1681 roku, głównym architektem był Baldassare Longhena. Budowla zlokalizowana jest nad słynnym Kanałem Grande i powstała jako wotum dziękczynne po szalejącej w mieście epidemii dżumy, która pochłonęła niemal połowę mieszkańców miasta. Santa Maria utrzymana jest w stylu barokowym, a zaprojektowana została na rzucie ośmioboku otoczonego arkadami. Ciekawe wrażenie robi otoczenie kościóła ? sześć pokaźnych kaplic. Kanał GrandeTo najsłynniejszy wenecki kanał w kształcie litery ?s? - miejsce romantyczne, o niespotykanym nigdzie indziej klimacie i wyglądzie. Kana został zbudowany w XV wieku i łączy wenecką lagunę z kanałem św. Marka, dzieląc przy tym miasto na dwie części i sześć dzielnic ? po trzy po każdej stonie kanału - Cannaregio, San Marco i Castello oraz Santa Croce, San Polo i Dorsoduro. Koniecznie trzeba wybrać się na wycieczkę gondolą lub tramwajem wodnym wzdłuż całego kanału ? podczas rejsu będzie można podziwiać słynny Złoty Dom i wspomnianą już świątynię Santa Maria della Salute. Gwarantowane niezapomniane wrażenia. Wenecja - ShutterstockWenecja położona na bagnistych wysepkach Adriatyku z zespołem mostów oraz kanałów, jest jednym z najbardziej charakterystycznych miast na architektura i nietypowe położenie miasta sprawiły, że zostało ono w całości wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa miasto i gmina na północy Włoch, położone nad Adriatykiem. Liczy 260 tysięcy mieszkańców i rozciąga się na powierzchni 415 km², z czego ponad jedną trzecią stanowią słynie z kościołów i muzeów, a także dorobku muzycznego. Mówi się, że to kolebka opery. Wartych uwagi miejsc jest w Wenecji bardzo wiele: od przepięknego i ogromnego Placu św. Marka, przez wnętrze Bazyliki św. Marka, aż po poświęcone kulturze Wenecji Muzeum Dożów. Polecamy ponadto Muzeum Leonarda da Vinci czy muzeum Peggy Guggenhein, gromadzące dzieła Picassa i Pollocka. Obowiązkowym punktem jest rejs gondolą bądź tramwajem wodnym. Odwiedź Wenecję i poczuj niezwykłą się do Wenecji polecamy podróż samolotem lub autokaremWyspa Murano w Wenecji - ShutterstockAutokar do WenecjiKilka polskich przewoźników ma oferty biletów do Wenecji. Są to Sindbad, Eurores, Trans - Europa, MIŚ. Sindbad ma wyjazdy i powroty w soboty z Krakowa, Katowic, Chorzowa i trwa od trzynastu do piętnastu godzin. Bilet obustronny to koszt w promocji około 400 zł. Dla dzieci, młodzieży i seniorów dodatkowo od ceny regularnej są zniżki ze względu na wiek. Eurores wyjeżdża w piątki i wraca w poniedziałki z południa kraju. Bilet dwustronny z Krakowa to koszt 380 zł. Trans-Europa ma w ofercie wyjazdy w poniedziałki i powroty w czwartki z południa Polski, a bilet z Krakowa w obie strony kosztuje 580 wyjeżdża w piątki i wraca w poniedziałki. Zapłacisz za bilet dwustronny z Krakowa 520 zł. Wszyscy przewoźnicy dodatkowo oferują zniżki ze względu na wiek. Warto też sprawdzić oferty Flixbusa. Można trafić na korzystne oferty cenowe, ale trzeba liczyć się z przesiadką w Budapeszcie, gdzie na kolejny autobus czeka się około 1,5 godziny. Czasami daną miejscowość obsługuje tylko jeden sprawdzić w naszym portalu, która firma obsługuje właśnie Twoje chcemy pojechać autokarem, sprawdźmy dostępne połączenia do Wenecji:Bilety autokarowe do WenecjiWenecja - ShutterstockBilety lotnicze do Wenecji Port lotniczy Wenecja - Marco Polo położony jest 12 km na północ od centrum z Polski do Wenecji mają w swojej ofercie następujące linie lotnicze: Ryanair, PLL LOT, Alitalia, Lufthansa, Eurowings, Brussel Airlines, i zarazem bezpośrednie połączenia oferuje Ryanair z Warszawy i Krakowa. Podróż bez przesiadek trwa niecałe 2 godziny. Cena biletu z Warszawy w obie strony zaczyna się od około 400 szukać tanich okazji. Ofert z przesiadkami jest więcej. Wtedy można polecieć z Katowic, Lublina, Rzeszowa czy z podróż jest droższa, ale można już w kilka godzin być na chcemy wybrać lot do Wenecji, sprawdźmy dostępne połączenia:Tanie loty do WenecjiWycieczka to jest zawsze dobry wybór, jeśli szukasz bardziej zorganizowanej formy zwiedzenia miasta. Przykładowo można wykupić wycieczkę City Break - Magia ramach tej opcji jest opieka pilota, przelot oraz zakwaterowanie w trzygwiazdkowym hotelu ze śniadaniem. Jeżeli jednak wolisz zorganizować wyjazd samodzielnie, zachęcamy do wykupienia różnych atrakcji turystycznych w naszym portalu, dzięki czemu zaoszczędzisz czas na stanie w rejs po Lagunie Weneckiej, w ramach którego zwiedzisz wyspy Murano, Torcello i Burano. Wycieczka oczywiście odbywa się pod okiem przewodnika, który opowiada o historii każdego z i poznaj jakie atrakcje turystyczne oferuje Wenecji:Wycieczki do Włoch WENECJA POGODATanie loty do Wenecji są w zasięgu ręki Tanie loty do Wenecji można znaleźć z różnych lotnisk w Polsce. Wybierz poniżej lotnisko, z którego planujesz wylot i sprawdź ceny biletów lotniczych do Wenecji, które zostały znalezione w naszym systemie… Warszawa Gdańsk Katowice Kraków Poznań Wrocław ze świata… Berlin Tanie loty do Wenecji z Warszawy (WAW-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Warszawy do Wenecji Wybrane tanie loty z Warszawy do Wenecji Najbliższe loty z Warszawy do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Warszawy (WAW-VCE) Tanie loty do Wenecji z Gdańska (GDN-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Gdańska do Wenecji Wybrane tanie loty z Gdańska do Wenecji Najbliższe loty z Gdańska do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Gdańska (GDN-VCE) Tanie loty do Wenecji z Katowic (KTW-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Katowic do Wenecji Wybrane tanie loty z Katowic do Wenecji Najbliższe loty z Katowic do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Katowic (KTW-VCE) Tanie loty do Wenecji z Krakowa (KRK-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Krakowa do Wenecji Wybrane tanie loty z Krakowa do Wenecji Najbliższe loty z Krakowa do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Krakowa (KRK-VCE) Tanie loty do Wenecji z Poznania (POZ-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Poznania do Wenecji Wybrane tanie loty z Poznania do Wenecji Najbliższe loty z Poznania do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Poznania (POZ-VCE) Tanie loty do Wenecji z Wrocławia (WRO-VCE) Wybrane bezpośrednie loty z Wrocławia do Wenecji Wybrane tanie loty z Wrocławia do Wenecji Najbliższe loty z Wrocławia do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Wrocławia (WRO-VCE) Tanie loty do Wenecji z całego świata Tanie loty do Wenecji z całego świata Tanie loty do Wenecji z Berlina (BER-VCE) Na liście poniżej znajdziesz tanie loty do Wenecji ze wszystkich lotnisk w Berlinie (Tegel-TXL oraz Schonefeld-SXF). Po wybraniu biletu możesz sprawdzić, z którego lotniska wylatuje łatwiejszej orientacji umieściliśmy poniżej rozkład lotów na tej trasie. Zwróć uwagę na oznaczenia lotnisk! Wybrane bezpośrednie loty z Berlina do Wenecji Wybrane tanie loty z Berlina do Wenecji Najbliższe loty z Berlina do Wenecji Rozkład lotów do Wenecji z Berlina (BER-VCE) Dokąd chcesz lecieć? Więcej kierunków znajdziesz na stronie Tanie loty z Polski

tanie wycieczki do wenecji